ചിത്രകാരൻ

എന്‍റെ സിരകളിൽ ‍ ഒഴുകും വിപരീത രക്തം. 

എന്‍റെ  നാവിൽ ‍ നിന്നുയരും വിമത ശബ്തം.

ഇവരാണോ എന്‍റെ ശത്രുക്കൾ ?

ചിരിക്കുവാൻ ‍ മറന്നു പോയി,

കരയാനുമെനിക്കായില്ല. 

മനസോരഗ്നി  പർവ്വതം 

ഉള്ളിലൊതുക്കി എല്ലാ വ്യഥകളും 

കിട്ടിയതോക്കെയും ശാപ വാക്കുകൾ 

കല്ലേറുകൾ   കൊതിക്കുന്നിത്തിരി 

സ്നേഹം  ഒരു  വേഴാമ്പൽപോൽ 

അക്ഷര തെറ്റൊന്നു വന്നുവോ 

എനിക്ക് മൂന്നക്ഷരം  പിഴച്ചോ

ആരെയും കൂസാതെ നിന്നോ ?

അതോ ആദരർ‍ശമായിരുന്നോ? 

ശരിയുടെ തെറ്റുകൾ ‍ കൂട്ടിക്കിഴിച്ചെന്നാൽ 

നഷ്ടങ്ങളൾ ‍ മാത്രം ബാക്കി 

അതോ ലാഭങ്ങൾ വല്ലതുമുണ്ടോ ?

ഒന്നു പിഴച്ചാൽ ‍ മൂന്നായിരുന്നാൽ ‍ 

മൂന്നു പിഴച്ചാൽ ‍ എന്തായിരിക്കും

മൂന്നിനു  മുമ്പിൽ  തോറ്റു മടങ്ങാതെ

യുക്തി തൻ  ചിന്ത ബലമായി നിന്നു

പല വിധ ചായങ്ങൾ  ചാലിച്ചു  കൂട്ടി

ചിത്രങ്ങളെഴുതും ചിത്രകാരൻ 

ചിത്രത്തിനാകില്ല  സോയം ചമയങ്ങൾ 

തീർക്കാൻ ‍ ചിത്രകാരന്‍റെ ഭാവനയ്ക്ക്  മുമ്പിൽ 

-----0-----

കവിത

എന്‍റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക്‌  

ഒരു വസന്തമായി വന്ന നീ

പൂ മൊട്ടു പോലെ കവിത വിരിയിച്ചു

എന്നിലേക്കൊരു  നന്മയായി പെയ്തിറങ്ങി

 നീ ഒരു നഷ്ട സ്വപ്നത്തിൻ  തീയണച്ചു

പകരം ഞാന്‍  എന്ത് തരും. ?

ജീവിതം വഴി മുട്ടി നിന്നപ്പോള്‍

ജീവിക്കാന്‍  പ്രേരിപ്പിച്ചു

ജീവന്ടെ  വിലയാകില്ലങ്കിലും 

പകരം ഞാനെന്തു തരും. ?

എന്ത് തരും ഞാന്‍ ഒന്നും തരാനാവില്ല

വീട്ടിയാല്‍ തീരാത്ത കടപ്പാട് മാത്രം

ഒരിക്കലുമെഴുതി തള്ളരുതെയീകടം 

ഈയലിന്റെ ദുഃഖം.

ഒരിക്കലീ ഭൂമിയിലെവിടെയോ ഞാനും 

ഒരുറ്മ്പായി ജീവിച്ചിരുന്നു നിശ്ജയം 

ഒരുപാടു നേർച്ചകൾ കാഴ്ചകൾ 

ഒടുക്കി ഞാൻ പ്രാർഥിച്ചോരു ചിരകിനായി 

എവിടേയോ കല്ലിൻ ചുവട്ടിലെ പൊത്തിൽ 

അവിടയാ മണ്ണിൻ അറകളിൽ ഞങ്ങൾ 

ഒരുമയോടോന്നിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു

ഒരിക്കലും അണിമുരിയാതെ

പിന്നൊരു നാളിൽ പുതുമഴ പെയ്തപ്പോൾ

പിന്നിലൊരു ചിരകുണ്ടായി വന്നുവെന്നിൽ

നേർച്ചകളോക്കെയും മരന്നുഞാനന്നേരം

ചാർച്ചക്കാരെയൊക്കെ വിട്ടു പറന്നകന്നു

ഇന്നിതാ ചില്ലിൻ ജാലകവാതിലിൻ മുമ്പിൽ

വന്നിതാ ചിലന്തിയെന്നിലെക്കാർത്തിയൊടെ

ഒരു ക്ഷേണം മെന്നിലെ ചിറകൊന്നു പോയി

ഒറ്റ ചിറകുള്ളോരീയലായി പടിയിൽ ഞാൻ

ഈ ജാലകവാതിലോരുനാൾ തുറക്കും

ഈയൊറ്റ ചിറകും പൊഴിയും നിശ്ചയം

അന്നു ഞാൻ നടക്കുമോരിക്കൽകൂടി

അണിചേരുവാൻ ഒരിക്കലൂടൊരുറമ്പായി